دارم جهان را دور می ریزم ..

چیزی نیست ... ! نه یعنی اصلا چیزی نمیتونه باشه .. چون چیزی نیست .. !؟ نبوده .. هیچ وقت .. هیچ جا .. اتفاقا خوب ِ این حالت .. آره خوب ِ برات .. تا یادت نره کجایی ! تا یادت نره از کجا اومدی .. داری کجا میری ..آخه لاکردار صد بار نگفتم بهت باور نکن .. ؟! نگفتم .. ؟! گفتم .. گفتم ..حال ِ خوب رو باور نکن .. روز ِ خوب رو .. گفتم هیچ  هیچ رو به معنای واقعی باور نکن ..حالا خوب تماشا کن .. آره خوب ِ برات .. تا روزای ِ خوب رو باور نکنی .. ! که بدونی اینا اومدن که توعه احمق فراموش کنی .. بعد سخت تر ببرن پرتت کنن تو هرچی روز ِ سگ مصب لعنتی .. حالا بگن بشین همین جا و نمیر .. خوب و خوب تر نمیر .. هی کِش بیا .. ! بعد بشینن دورتر هرهر بخندن بهت .. که چقدر حماقت اصلا عجین شده باهات .. ! این حجم از حماقت بی شک که خودتم ندیده بودی جمع بشه یک جا ! اما شُده دیگه .. ببین هر چی حماقت ِ لا مصب ِ اینجا تو تمام ِ من جمع شُده .. یه جوری که روزی هزار بارم خودمو بالا بیارم هیچ چی دُرست نمیشه .. رفته تو خونم .. گوشتم .. رفته زیر پوستم .. رفته تو تک تک سلولای ِ مغز ِ بی کیفیتم .. و اینی شُده که الان جلوت وایساده .. ! من خسته شُدم .. تو نمیفهمی .. ! من خسته شُدم .. !  دارم جهان را دور می ریزم .. ...

دل خوش کردم به لحظه هایی که خیال میکنم مال ِ منن .. اصلا حواسم نیست ..*" هیچ ساعتی دقیق نیست و هیچ چیز مال ِ خودِ آدم نیست ،مگر همان چیزهایی که خیال می کند دل بستگی هایی به آن دارد ،بعد یکی ...یکی آن ها را از آدم میگیرند .." آخ .. یکی یکی آن ها را از آدم میگیرند .. شاید همین بود تو نداشته هام دست پا زدم همه عمر .. که نمیرم تو از دست دادنشون .. که نمیرم .. منی که همه عمر میخواستم بمیرم .. حواست هست ؟!‌که نمیرم .. که نمیرم ..  تو سرمای ِ سرد ِ نچسب .. همون جایی که ذره ذره تو تمام بودنت میره جا خوش میکنه .. وقتی به خودت اومدی یه سرد ِ خاکستری شدی .. یخ .. خون ِ‌تو رگ هاتم گرم نیست.. انگار مُردی حواست نیست .. نفس بکش .. نفس بکش .. حالا گیریم این لعنتی سخت بیاد بالا .. کِش بیاد .. سعی کن .. عمیق تر نفس بکش .. عمیق تر ..  و دل خوش کن به لحظه هایی که خیال میکنی مال ِ تو باشن .. دارم تقلا میکنم بیرون بکشم خودمو .. میخوام ، فقط یکی داره بلند بلند تو مغزم میگه هیچ چیز مال ِ خود ِ آدم نیست .. هیچ چیز مال ِ خود ِ آدم نیست .. مال ِ خود آدم نیست .. نیست ..  نیست .. هی میگه .. هی داره میگه .. ساکت شو .. لطفا ساکت شو لامصب ساکت شو ..  گفتم من هزار بار تو هزار لحظه گفتم که لعنت به هرچی که زیادی روشن ِ .. این زیادی روشن بودن سگ مصب منو میکُشه آخر .. بدون هیچ تفنگی .. ریختن خونی .. دادی .. فریاد دارم جهان را دور می ریزم .. ...

من اینجا منتظرم .. حتی نمیدونم منتظر اتفاق افتادن کدام اتفاق نیوفتاده ام ؟! فقط به طرز فجیعی منتظرم و به طرز فجیع تری از دست و پا زدن تو این انتظار لامصب راضی ام ..!‌ یعنی از اینجایی که من وایسادم به تماشای ِ جهان چاره ایی هم نیست جز این !؟‌ خُب اینکه تمام عُمر بشینی به انتظار افتادن ِ یه اتفاق حوالی زنده بودنت طاقت ِ‌تحملش بیشتر است ! تا اینکه مثلا هیچ نباشد تا ته دُنیا که حتی انتظارش هم بکشی !‌بله .. بله شما درست میفرمایید درست تر میفرمایید اصلا خریت فقط به خوردن علف نیست .. اینم به نوعی !‌که ببین کجایی ؟ حواست هست ؟! باید چشامو ببندم نبینم این لبخند کج ِ‌مسخره رو .. اصلا باید گوشامو بگیرم که نشونم این صدایی که هی مُدام میگه .. هی میگه ...!‌ که خسته نشدی از فرار کردن !‌که خسته نشدی از بستن چشمات به روی ِ واقعیت زندگی و زنده بودنت .. !‌؟ خُب اصلا گیریم که خسته شُده باشم !‌؟ اصلا گیریم که تو هر لحظه مُرده باشم  .. !‌؟تو بگو فرار نکنم چی درست میشه ؟! تو بگو این سگ مصب ُ قبول کنم چی عوض میشه !‌؟ .. نمیشه .. باور کن نه چیزی عوض شُده نه میشه .. و نه قرار ِ عوض بشه .. !‌حالا تو هی مُدام بگو .. حالا مُدام بیخ گلومو بگیر .. حالا مُدام لبخند ِ کج ِ مسخره بزن .. ! حالا هی مُدام  و دامنه دار داد بزن ..سگ به این تقلای ِ بیخود .. سگ به این همه بدون ِ چاره بودن ..  و من نمیدونم کی قرار ِ خ دارم جهان را دور می ریزم .. ...

شاید مشکل ؟! مشکل ؟! از جای ِ دیگه ست ؟!‌جایی مثلا تو مغز ِ‌آدما .. !؟ نمیدونم .. شاید .. من کلا چیز ِ زیادی نمیدونم .. یه دُنیا دُرست رو به روته ...داری میبنیش .. داری حسش میکنی .. داری لمسش میکنی .. و به شدت اونی نیست که تو مغزته .. ! شبیه به من بودن می مونه .. یه من دُرست رو به رومه .. داره نگام میکنه .. دارم نگاش میکنم .. غریبه .. دور ِ .. نمیشناسمش .. و مطمئنم نمیشناسم .. هرچی نگاش میکنم نمیفهممش .. ! نمیتونه من باشه .. با اونی که باید باشه خیلی فرق داره .. دور ِ‌.. ! خیلی دور ِ .. اوه .. اصلا زمین تا آسمون ِ‌.. ! نمیتونی باور کنی لا مصب خیلی غریب‌ِ .. چشماش .. دستاش .. صداش .. حرفاش .. کاراش .. نه من نباید باشه .. نباید .. اونی که تو ذهنم ِ این نیست .. پس این کیه اینجا دُرست رو به روی ِ‌من ؟! داره نگام میکنه .. دارم نگاش میکنم .. یکی میگه زمانی وجود نداره .. من میگم وجود داره چون دیر میشه .. دیر شُده .. من دیر کردم .. برا همه چی دیر کردم .. بیا بیا حالا بگو زمانی وجود نداره .. بیا منو بردار بنداز تو این قبل تر سگ مصب .. تو خیلی قبل تر .. یه جایی که هنوز نیومده باشم .. شروع نشده باشم .. دُنیا هم همین طوری ِ .. یه دُنیا رو به روته .. زُل زده تو چشات .. میگه همینه که هست .. نمیشه دیگه .. بعد تو هی دست و پا میزنی که نه اینطوریا نیست .. نه نمیتونه اصلا اینطوری باشه .. اونی که دارم جهان را دور می ریزم .. ...

√ million years ago ... دُنیایی رو تصور کن بی من ! راستش من تصور کردم دُنیایی بی من !‌ آب از آب تکان نخورد .. اصلا قرار نیست آب از آب تکان بخورد که !؟ بیست و چند سال ِ سگ مصب هی کِش آمدم به لعنتی تر شکل ِ ممکن که نباشم .. نبودم آب از آب تکان نخورد !‌هیچ نقطه ایی دُچار هیچ اندوه مدامی نشود ! خورشید شبیه به تمام ِ‌ صبح ها طلوع خواهد کرد هم چنان ..  و من هم چنان اولین نفری خواهم بود که صبح بخیر را برایت تداعی میکنم .. گیریم که نباشم .. میسپارم به باد .. باران .. به شاخه ها .. ریشه ها .. میسپارم به تمام پرندگان این حوالی .. چشمانت را که باز کُنی ..  طنین شوند ..  ترانه شوند .. زمزمه شوند .. ظهر شبیه به تمام قرن های ِ گذشته خورشید به میانه راه میرسد ..  و من هم چنان کاری برای کم کردن حجم خستگی هات بلد نشُدم ..و آب از آب تکان نمیخورد .. و لابُد غروبی شبیه به تمام ِ غروب های ِ‌گذشته و نگذشته .. و باز هم فقط میشود بمیرم بعد از نبودنم حتی تو کلافگی هات .. بلد نشُدم آخر هم بلد نشُدم .. بی من روز شب میشود .. شب روز میشود .. آب از آب تکان نمیخورد .. راستش آمدم خودم را یک جای ِ روز به یاد بیاورم .. هیچ نبود هیچ کجای ِ‌بودنم ..!‌ بعد دیدم چقدر لعنتی بودم من حواسم نبوده ؟! چیزی برای ِ به یادآوردنم نیست .. چیزی برای ِدل تنگ شُدن نیست .. هیچ نفسی تنگ نمیشود .. هیچ روزی نیم دارم جهان را دور می ریزم .. ...